Stanowiska RN

„O aktualnej sytuacji społeczno-politycznej i ekonomicznej w Polsce i na świecie”

przyjęte w dniu

24 września 2016 roku

 

  I.  Minęło 36 lat od strajków sierpniowych i powstania „Solidarności”, a 40 lat od powstania Komitetu Obrony Robotników (KOR), który inspirował strajki. Oba te wydarzenia, powstanie  Solidarności i KOR miały wpływ na ukształtowanie dzisiejszej Polski. „Solidarność” początkowo nie zamierzała likwidować „komunizmu” w Polsce. Nie było takich życzeń wśród 21 postulatów z jakimi wyszli stoczniowcy. Można więc powiedzieć, że zaprowadzenie w Polsce kapitalizmu nie było postulowane przez strajkujących - to ponad planowy efekt strajków sierpniowych.

W gospodarce rynkowej wśród występujących form własności – państwowej, prywatnej, komunalnej i spółdzielczej uważa się, że własność prywatna spełnia  rolę siły napędowej gospodarki. Socjaliści respektują własność prywatną i prawa obywateli z nią związane.  Jednak własność prywatna nie jest własnością  „świętą”, nie podlegającą naruszeniu nawet jeśli egzekwowanie prawa do tej własności powoduje uszczerbek, a nawet cierpienie dla innych.  Wrażliwość społeczna i „prawa moralne” determinują nas do przeciwstawiania się zjawiskom z jakimi mamy obecnie do czynienia przy reprywatyzacji domów i gruntów miejskich w całej Polsce, a szczególnie w Warszawie.

Zbliżający się nowy rok szkolny powinien być okazją do radości , że przyszłość Polski - dzieci i młodzież-  będą kontynuować przyswajanie wiedzy niezbędnej dla  rozwoju  społeczeństwa, a nauczyciele, spotykając się ze zrozumieniem swojej misji i szacunkiem, będą uczestniczyć w realizacji tej misji.

Zbliżający się nowy rok szkolny powinien być okazją do radości , że przyszłość Polski - dzieci i młodzież-  będą kontynuować przyswajanie wiedzy niezbędnej dla  rozwoju  społeczeństwa, a nauczyciele, spotykając się ze zrozumieniem swojej misji i szacunkiem, będą uczestniczyć w realizacji tej misji.

 

   Społeczeństwo polskie zmęczone neoliberalnym porządkiem gospodarczym i arogancją władzy głosowało na  Prawo i Sprawiedliwość, które obiecywało ukrócenie  tej arogancji  oraz szereg programów socjalnych pod hasłem „ dobrej zmiany”, obiecując też, że „damy radę” to zrobić .  Dodatkowo zadziałał bezwzględny przymus moralny ze strony kleru, który w kompani wyborczej nie przestrzegał żadnych reguł demokratycznych.  Porażkę odniosła lewica,  która nie potrafiła przedstawić spójnego i wyrazistego programu społeczno-gospodarczego, zwiastującego istotne zmiany systemowe   wyrazistość  ograniczając  do             spraw światopoglądowych.  Bardzo szybko okazało się, że  hasła  „dobrej  zmiany”  i „damy radę” w rozumieniu  zwycięzców  oznaczają  co  innego  niż  oczekiwała  większość  społeczeństwa.